Droga do Machu Picchu - Santa Teresa

Ten etap podróży składa się z dwóch podetapów. Pierwszy to jazda białą toyotą 'colectivo' (serio, prawie same białe toyoty combi), krętą, gruntową drogą, przyklejoną do krawędzi sporego urwiska. Kierowcy raczej się nie czają i ładują po tych zakrętasach tak ze 40-50 km/h. Przyznaję, że kilka razy się zastanowiłem, czy nie skończę podróży w dymiącej kupie poskręcanego metalu na dnie wąwozu, ale ogólnie jazda była świetna i poza tymi kilkoma sekundami wątpliwości bawiłem się setnie. W razie dziwnych myśli należy się po prostu skoncentrować się na tym, że robią to codziennie od lat, wiedzą co robią i życie im miłe. Na dowód tego trąbią zawsze przed zakrętami, na których nie widać, czy ktoś nadjeżdża z przeciwka. Jest ciepło, widoki wspaniałe, okna otwarte, wiatr we włosach pod pachami, kurz z gruntówki zgrzyta w zębach - życie jest piękne! Jazda zwariowaną toyotą trwa około 45 minut i najpierw jest mocno przepaścisto-urwista, a potem staje się trochę bardziej dżunglista (patrz: zdjęcia). Toyotą dojeżdżamy do "przystanku Santa Teresa - Miasto", gdzie zaczyna się drugi podetap etapu. Wsiadamy w furgonetkę, która zabiera nas z Santa Teresa - Miasto do Santa Teresa - Hydroelektrownia (żeby nie było, że dezinformuję: nie ma takich przystanków, sam sobie dla jaja wymyśliłem). Rzeczoną furgonetką jedzie się jakieś pół godzinki, wyjeżdża się z miasteczka i dojeżdża do stacji hydroelektrycznej właśnie (Hidroelectrica), gdzie jest stacja kolei - tej samej linii, która jedzie z Cusco, tylko tym razem po drugiej stronie Aguas Calientes. I tu znów można się bawić w kupowanie biletu kilkanaście razy drożej niż tubylcy i wbijanie się w wagon, albo można po prostu iść wzdłuż torów z buta, na co zdecydowałem się ja i friend Gabriel.

Zdjęcia (7)

Komentarze (0)